Hallo,

Woensdagochtend hebben we de bussen naar het vliegveld gepakt,om daar de huurauto op te halen. We kregen ipv de juke die Eric zo graag wilde een fiat 500 l. Ook leuk! Nadat we de auto uitvoerig hadden bekeken en nog 5 extra schadeplekjes hebben ingevuld gingen we op pad. Eerste stop bij een winkelcentrum met supermarkt. Een vrouw voor in de rij was zo langzaam dat de vrouw achter ons klaagde tegen Eric.. in het Italiaans! Eric lachte met haar mee en zei een keer "si", waardoor de vrouw een nog langer verhaal afstak.. en Eric maar met haar meelachen. Daarna nog zeggen dat zijn Italiaans steeds beter wordt :D

Met wat andere afslagen, mooie toscaanse uitzichten en een terrasjesstop kwamen we in de middag bij San Gimignano aan en vonden ook nog vrij snel ons agriturismo-huis.

Het staat op een heuvel en de kamer lijkt met het hoge bogen plafond wel op een bunker. Een grote kast met deur erin ter afscheiding van de keuken en het slaapgedeelte. De badkamer is ook in een boog, waardoor de douche erg krap is. En behalve grote houten deuren ook glazen deuren ervoor. Erg leuk!

Tegen de avond zijn we naar San Gimignano gereden om daar te eten. Wat is dat een ontzettend leuk, mooi en idyllisch plaatsje. Het heeft 12 torens en mooie uitzichten en in de avond leuk verlicht.

De volgende dag zijn we er lopend heen gegaan, wat best een pittige wandeling was. Het begon wel mooi tussen de druivenvelden en er was gezegd dat het pad onverhard werd. Dat was een understatement, aangezien wij meer het gevoel hadden dat we in de jungle van Azïe beland waren even. In het stadje een ijsje en lunch op en na een bezoek aan de supermarkt weer terug via de weg. Het zwembadwater is koud, maar het was zo warm, ook van de wandeling nog, dat zelfs ik er even in ben geweest.

's Avonds zijn we bij het restaurant bovenop bij ons op de berg gaan eten. Gelukkig had Eric een zaklamp-app, want het was stikdonker met teruglopen.

We dachten nog even gezellig een stukje te gaan rijden. Maar wat zijn de wegen donker hier, hele stukken zonder verlichting en zelfs de reflecterende paaltjes missen soms. We kwamen in Colle Val d'Elsa en reden weer dwars door steile straatjes (16%) en parkeerden op een donker terrein. Ontzettend lief de weg gewezen door een man met dochter en toen kwamen we via een tunnel bij een lift die naar het historisch centrum ging. De lift deed me erg aan die van Sjakie en de chocolade fabriek denken. Het was er boven erg uitgestorven, bijna spooky, maar het uitzicht zal met daglicht geweldig zijn. Na nog beneden door het normale centrum te zijn gelopen, maar weer terug over de donkere slingerweggetjes.

Vrijdags werden we vroeg wakker door de mensen boven ons. Als zij douchen of de wc doortrekken is het net of we onder een waterval slapen. Maar dat was niks vergeleken met de schuivende stoelen. Daar stond niks van in de reviews!

Met een schitterend uitzicht op San Gimignano zijn we hier gaan ontbijten. De Italianen ontbijten met veel zoet. Dus taart, puddingdingen enz.

Daarna met de auto op pad naar Siena. Maar twee keer verkeerd gereden (oké, oke, door mij) waardoor we de eerste x midden in de stad en drukte belandden.

Eric had een beetje een offday, moe en dan ook nog een taai broodje gekocht. Maar hij moest dan wel weer hard lachen toen ik mijn broodje in het zakje wilde laten zakken, wat geen zakje bleek maar een papiertje, waardoor het er dwars doorheen zakte. Gelukkig had ik geen tonijn ofzo erop dit keer.

Na de highlights van Siena zijn we zomaar afgeslagen bij een plaatsje; Monteriggioni. Wat ontzettend leuk bleek! Het was een soort burcht met wat huisjes erin, kerk en 3 restaurantjes. We hadden een kaartje gekocht om op de stadsmuur te lopen, maar Siena was niet te zien helaas. Het meeste lol hadden we in het museum waar je harnassen ed kon passen.

Daarna flink om terug gereden. Een fietsroute een tijdje gevolgd en jammergenoeg zijn de zonnenbloemvelden uitgebloeid al. Die zien er zo treurig uit nu. Via Castel San Gimignano terug gereden, wat echt een mooie weg met supermooie uitzichten is. Ondanks dat ik de deurkruk af en toe beetpak in de steile bochten (angst) ben ik zowaar niet wagenziek nog geworden. 2 x gestopt bij restaurants die pas om 19 of 19.30 eten serveerden, maar dat wilden we juist niet na de tocht in het donker van de dag ervoor. Uiteindelijk, dankzij een behulpzame paniniverkoper op de berg bij een soort wegrestaurant beland en in de schemering net op tijd thuis.

Liefs!