Hallo,

Vrijdag 18 dec kwamen we in ons hostel thirthy three stewart houze aan. Een hele simpele kamer met een gedeelde badkamer. Eric zag daar erg tegenop maar, de wasbak was op een balkon met drie douches/wc's en dat had wel zijn charme. Al tandenpoetsend de straat even inkijken wat voor weer het is. Helaas waren de kamers erg gehorig en hoorden we de buren over de gang stampen als een kudde olifanten, de Aziatische buurmeisjes hun appjes hoorden we binnenkomen en de buurman buiten onder ons raam rochelt regelmatig.. Dit hostel had een 9,1 op booking.com, maar daar snappen we weinig van. Vrij prijzig, karig onttbijt en je moet zelf afwassen. Het hotel in KL was ook gehorig, daar hoorden we de liftbel en alle deuren dichtklappen, maar de service was beter en het hotel mooier.

Maar goed.. na deze eerste indruk zijn we little India doorgelopen op zoek naar eten. Aangezien we allebei niet topfit waren zijn we in de pizzahut beland.

Zaterdag zijn we op de locale bus gestapt op weg naar het strand. Een lange tocht met een buschauffeur die zijn eigen snelheid probeerde te verslaan. Uiteindelijk riep hij het strand niet om en waren we het Feringghi strand voorbij gereden. De toeristen naast ons gingen naar het national park waar ik ook net over had gelezen, dus we zijn blijven zitten. Ipv een relaxdag zijn we dus een jungletrail van 1 1/2 uur gaan doen.. Eric op zijn slippers (want ik had die ochtend nog gezegd:"Doe lekker je slippers aan, we gaan toch alleen maar naar het strand!") met een Dirktas waar z'n VI, twee boeken en handdoeken inzaten. Over boomstammen, klauteren, klimmen; Mijn hoofd zag er weer uit als in Angkor Wat. We hadden een boot geregeld die ons om 16.30 zou komen ophalen op Monkey beach.

Toen we op een strand kwamen hing daar een bordje met monkey beach. Even met onze voeten in het warme water gestaan. Het was een stil strand met niks.. we zagen alleen geen eetstalletje zoals ons gezegd was en toen we naar de tijd keken waren we nog maar 45 min op weg.. we moesten dus door, dit was het nog niet!

Het laatste stuk was nog meer jungle en nog meer klauteren (goed voor Erics rug ook..not!)en toen we bij monkey beach aankwamen waren we perplex.. een mooi strand met.. ja je leest het goed! bananenboten, jetski's, ritjes op een paard en je kon er zelfs quadrijden! Overbevolkt met locals die weekend er vieren. Weg idyllisch plaatje.. We hebben een heerlijke nasi op en zijn gaan zonnen. Eric had op het strand een aap gezien, dus die ben ik nog gaan zoeken. Ik vond er zat! Schrok me rot toen er achter me een man uit het toilet kwam, bang dat er een aap achter me stond. En het bootritje terug was heerlijk. 10 min verder en we werden op een planken pier afgezet. Met de bus zijn we nu wel op Batu Feringghi uitgestapt en zijn bij een hotel op ligbedden in hun tuin gaan liggen. De nightmarket was leuk daar en Eric heeft er een rugzak gekocht. Na een bord noodles zijn we weer in de bus gestapt.. pff weer een uur er in en de airco op freezing. Eric zat zelfs met zijn handdoek om zijn nek als een sjaal.

Zondag zijn we naar de pier gelopen en wilden daar op de hop on hop of stappen met kaartjes die we van twee zusjes hadden gekregen de avond ervoor. We belandden in een wielerronde en sowieso was het superdruk op straat met verschillende activiteiten . Een feestdag blijkbaar. We dachten een halte verder te lopen, wat met veel zoeken, zweten en een te lange wandeling 4 haltes verder werd en toen waren de kaartjes al bijna verlopen. Dan maar weer in de locale bus ruim een uur.. Bij het holiday Inn in Feringghi zijn we de rest van de middag zoet geweest op een ligbed met slapen (Eric) en lezen (ik).

Weer in de eethal wat gegeten met in een boom bij het strand een apenfamilie. Op de ellenlange terugweg met files waren we allebei wagenziek, dus bij de eerste straat aan de rand van Georgetown wat we herkenden stapten we uit. Kwamen we midden in een parade terecht! Daarom was het zo druk, hoewel er ook wel verkeer dwars door de parade ging.

Maandag 21 dec wilden we naar Penang Hill. Weer in de lokale bus en met als tip vanuit het hotel om eerst langs de tempel Kok Lek Si te gaan, de grootste van zuidoost Azië en van daaruit over te stappen op de goeie bus naar Penang Hill. Eric moest rennen naar het toilet, terwijl ik op zoek ging naar toiletpapier op het marktje langs de weg bij de tempel. Bleek later, gezien de trotse krantenartikelen dat hij toch maar mooi op het tot schoonst verklaarde toilet zat van heel Penang. Ik ben ook nog gegaan..op de aan vier kanten gescheurde bril met op de grond vies maandverband.. brrr

De tempel lag in plateaus op een berg en tussendoor liep je door marktkraampjes. Op het laatst met een lift/wagentje omhoog naar de hoogste boeddha met mooi uitzicht over de stad. Op de terugweg hebben we nog een gelukslintje met boodschap opgehangen in een lintjesboom.

Met de bus een kort ritje naar Penang Hill. En waar we al bang voor waren.. eftelingrijen zoals de nl zusjes ons al verteld hadden. Ik ging bij de fastlane vragen hoe lang dat dan duurde en hoe duur dat was en ja hoor.. hij vroeg of ik alleen was.. de kaartjesknipper met drie tanden had mij doorgelaten als ik alleen was! Ongelofelijk dat je soms als vrouw zijnde zoveel meer voor elkaar krijgt. De 1 1/2 uur wat de rij duurde hebben we dus maar niet gedaan en terug in de bus (weer lang en wagenziek) zijn we bij times square uitgestapt. Wat dus niks bijzonders bleek te zijn. In een volgende Mall had ik bijna nieuwe vans met bloemen gekocht (helaas mijn maat niet) en zijn we vlakbij ons hotel indiaas gaan eten. Not spicy was voor mij toch nog wel erg spicy,maar het was heerlijk.

In de kamer zijn we de reis door gaan plannen tot na oud en nieuw,wat nog lastig was,want terwijl we zochten werden de laatste kamers volgeboekt.. met de feestdagen kan je niet echt op de bonnefooi reizen helaas.

Nu stappen we bijna het vliegtuig in naar Koh Samui, waar we de kerst gaan doorbrengen!

Liefs uit Maleisië!

Ps.: We lopen net door de gate.. het is echt het kleinste vliegtuig waar ik ooit in heb gezeten.. propellers en een trapje met maar 5 traptreden om er in te komen...brrr