Hallo,

Inmiddels zijn we in Vietnam. Zondag 6 dec vertrokken met de Emirates naar Dubai. Daar aangekomen midden in de nacht, met wat vertraging, waren we er van overtuigd dat we een hotel 3 min lopen op/van het vliegveld hadden. Wij vragen naar de Premier Inn, waar we vorig jaar in verbleven en werden we naar buiten gestuurd naar de shuttlebusjes. Die was uiteraard net vertrokken,dus in de drukkende hitte wachten op de volgende.. Het werd later en later en toen we om een uur of half twee in het hotel waren bleek ze ons nergens genoteerd te hebben staan.. we zaten toch wel in dit hotel?? Niet dus..zagen we toen we op hun wifi de mail konden openen! We hadden een heel ander hotel! Sterker nog een soort expat appartement.. De taxichauffeur kende het niet en reed er vandoor met de smoes dat hij het ging vragen ergens , maar bij de Premier Inn hadden ze inmiddels gebeld en het adres opgeschreven,dus de volgende taxi was voor ons. Ze zei nog "don't look so sad" terwijl ze ons water meegaf.

Na 15 min rijden lagen we dan eindelijk om half 3 op bed.. Wat een domme aktie weer, maar goed, zoiets dergelijks gebeurt mij iig elke vakantie wel een keer dus hopelijk hebben we het nu gehad voor de rest van de tijd!

De volgende morgen weer op tijd er uit want om 9.40 vertrok ons vliegtuig weer naar Ho Chi Minh. Eric had ontzettende last van z'n rug, maar we hadden geluk. Het vliegtuig was erg leeg,dus lag ik languit over drie stoelen en hij over vier te slapen.

In Vietnam moesten we ons visum nog verder regelen. We gaven de formulieren en van beide twee pasfoto's, maar nee hij pakte er alleen 1 van Eric aan. Toen we bleven staan om dat te zeggen, snauwde hij, na ons een tijd genegeerd te hebben: "sit down please!!" Vriendelijke mensen hier zeg..

Het Mai guesthouse zat in een heel nauw en bedrijvig, leuk straatje. Zogenaamd had de eigenaar lekkage,maar geen nood we kregen een kamer bij zijn zus er tegenover. Vier verdiepingen hoog met de trap.. Toen ik wat uit Erics tas wilde pakken zei hij dat dat hij het voorvakje dicht had gedaan, wat nu dus openstond... En ja hoor, op het vliegveld waarschijnlijk zijn voorvakje leeggehaald. De buit: zijn spine en joint oefenboekje en dynaband. Gelukkig hadden we op de rest wel een slotje.

We hebben nog wat rondgelopen en gedronken ergens en redelijk op tijd naar bed! Geslapen tot.. jawel 12.25 uur. Eric die nooit uitslaapt in NL moest ík hier wakker maken! Er fietsen hier vrouwtjes op fietsen met een luidspreker en een bandje,waar we wel een paar keer al van wakker schrokken. Wat een rotgeluid. En hoe nauw het straatje ook is de scooters rijden er wel door ook.

Deze eerste dag rustig aan gedaan, op een terrasje gezeten, ons verbaasd over de hectiek van de duizenden scooters en dat het toch loopt op straat ondanks dat alles dwars tegen elkaar in rijdt. Verder voor de dag erna een excursie geboekt, een vlucht geboekt en een nieuw hotel gezocht (met lift en betere bedden). Tijdens het avondeten een regenbui gehad en de modderspetters zaten tot aan mijn knieholtes. Lekker op je slippertjes lopen :)

Woensdag in het Saigon Balo Hotel ingecheckt en de hele middag gedaan over een excursie naar de Chu Chi tunnels. Onze gids had zelf nog meegevochten in de oorlog. En hij had haast.. hij stelde vragen, zette mensen voor schut en schudde meewarig zijn hoofd als iemand weer antwoordde dat ze het niet wisten.. wat een vent! Hij zei ook steeds:"Make picture, come now!". Ja, mogen we nou foto's maken of moeten we doorlopen! Beiden.. al rennend foto's maken dus.. Toch was hij grappig, ben ik in een tunnel geweest en duurde de busrit ellenlang. Maar hebben we zeker op de heenweg toen het nog licht was genoten van de omgeving. Op de heenreis ook nog bij een fabriekje afgezet, waar we grote beelden konden kopen,maar ook daar waren we in no time weer weg met onze vlugge gids.

Toen we werden afgezet tegen half 8 zijn we naar de Ben Thangh market gelopen en hebben daar wat gegeten.

Vanmorgen op het dakterras ontbeten en met de taxi naar het War Remnant museum geweest. Terug in een 'foute' taxi gestapt die boos werd toen we er wat van zeiden dat de meter te hard liep. We zijn er toen ook uit gezet en om problemen te voorkomen ook maar betaald en een nieuwe taxi gezocht. Tot nu toe hebben we hier nog niet veel vriendelijke Vietnamezen ontmoet..

We worden zo opgepikt bij het hotel om met het vliegtuig naar Hoi An te vliegen. Kijken of het daar wat gemoedelijker is. . We hebben daar iig een luxe hotel geboekt mét zwembad. Heerlijk!

Liefs van ons!