Hallo,

Daar ben ik weer, lange en vele verhalen, maar we doen en zien ook zoveel. En lang leve de smartphones en overal internet..

Woensdagmiddag 12 nov. werden we door onze privétaxi bij Pratna guesthouse afgezet. In een gigadrukke straat, heel vriendelijk personeel, maar wat een kleine en vooral ranzige, muffe kamer. Maar goed het is voor 1 nacht, dus we zulken niet gelijk last krijgen van schimmel aandoeningen ;) We hebben gelijk een tuktuk genomen richting the Killing Fields. We hadden de langzaamste en waarschijnlijk meest bijziende tuktukdriver ever. Hij leek op Bob de Rooij, alleen dan de Cambodiaanse versie. Eric was zo moe , die viel in de tuktuk in slaap! Ik kreeg een dejavu van een vakantie met Jantine, toen zij tijdens een jeepsafari in slaap viel :D Het was 13 km ong. maar we zijn een uur aan het rijden geweest, waarbij wel een gedeelte van Phnom Penh goed in beeld kwam. Het is zo'n drukke stad! We reden helaas een stuk achter een soort vuilniswagen en er was zoveel stof. Ik wilde zo graag zo'n mondkapje waar ze hier zoveel mee lopen! En ondertussen hield ik Eric angstvallig in de gaten of hij niet voorover slapend de tuktuk uit zou kukelen ;)

Maar goed.. the killing fields.. We hadden de film voor de vakantie gekeken en het boek "Eerst doodden ze mijn vader" gelezen, dus we waren wel een beetje voorbereid op de verschrikkingen die in dit land hebben plaatsgevonden, maar jeetje wat maakte het indruk. We hadden een headset met info en er was een gedenkmonument waar 17 verdiepingen met schedels ed lagen. Er zijn daar zoveel mensen gedood! Je zag nog stukjes stof half uit de grond liggen, een boom, waartegen ze de kindjes doodsloegen en dan gelijk in het massagraf ernaast konden gooien. Een andere boom waar een speaker in die tijd ophing met rode khmer strijdliederen , zodat je de schreeuwen van de gemartelden niet meer hoorde en ze in het veld waar ze werkten aangemoedigd werden om door te werken. Helemaal stil gingen we weer met 'Bob' terug in de tuktuk. 's Avonds over de lokale markt om de hoek van ons guesthouse gelopen en ergens bij de rivier wat gegeten. We sliepen heel vroeg en weer zolang! 10 uur achter elkaar dit keer!

De volgende ochtend ontbeten en weer een tuktuk genomen, maar nu naar het Tuol Sleng Genocide Museum S21. Voor het mooie zou je het andersom moeten bezoeken. Het museum is een oud schoolgebouw wat in de oorlog tot gevangenis werd omgebouwd. Toen ze teveel lijken daar hadden en de stank te erg werd zijn ze begonnen de mensen naar the Killing Fields te brengen. Het eerste gebouw wat we ingingen waren de lokalen in gebruik als martelkamers. Het tweede gebouw was afgeschermd met prikkeldraad om de mensen ervan te weerhouden zelfmoord te plegen door naar beneden te springen. Ze zaten met veel in een kamer maar er waren ook kleine 1persoons gevangenisjes gebouwd in de lokalen met een ketting bij elke open deur ingang en bij veel de bloedvlekken nog op de grond. En foto's... overal veel foto's.. iedereen die S21 binnen kwam werd gemeten en op de foto gezet met nummers. Maar ook foto's van dode mensen.. en martelwerktuigen, nog meer schedels.. te erg allemaal..

Weer terug in het hotel stond onze privétaxi alweer een uur te vroeg en hebben wij snel wat eten voor in de auto ingeslagen en voor de supermarkt stopte enthousiast roepend onze 'Bob de Rooij'! :D We zijn uitgecheckt en de weg op naar Sihanoukville. Deze weg was idd veel beter (tolwegen) maar niet minder eng door onze drivers inhaal-skills.. dit keer veel vrachtwagens op de weg, veel groen en bergen. Bij een stop voor een berguitzichtsfoto riep de driver ons enthousiast "Monkeys!" Een flinke groep die we toen ze onderling gingen ruziën en hun tanden lieten zien snel achtergelaten hebben.

In Sihanoukville zijn we netjes bij ons hotel afgezet en zijn we richting het centrum gelopen om de boottickets te regelen naar Koh Rong en Eric heeft in een winkel waar ze gedownloade cd's, films en series verkochten de cd van U2 gekocht. Die zetten ze dan gelijk op je smartphone of ipod.. Bijzonder! Aan het strand toen de zon onder ging gegeten. Een blanke man met twee colombiaanse meiden kocht vuurwerk, wat hier op het strand heel normaal is, net als ook weer de wensballonnen. En dat vuurwerk werd in de branding gezet ong twee meter bij ons vandaan.. het was siervuurwerk zo groot en mooi en dat steken ze hier gewoon continu af.

Ons guesthouse, Reaksmey Meanrith, ligt vrij afgelegen, maar erg chique kamers. Helaas waren er erg veel honden die de hele nacht aansloegen! Eric sliep er nog minder van dan ik en hij heeft zelfs een buurman naar buiten horen gaan en boos naar de honden horen roepen. De volgende morgen dus maar uitgecheckt en naar het Sihanoukville Plaza Hotel gegaan. Vanaf daar een tuktukauto naar Otres Beach genomen en daar op een tweepersoons ligbed de hele dag van de zon en lekker eten genoten. Het zeewater is gewoon warm met wel hele kleine kwalletjes erin.

Nu zitten we weer op Serendipity Beach. Net gegeten en nu aan de pina colada en Eric aan de bananenshake.

Morgen naar het eiland, Koh Rong Sanloem!

Liefs!!!