Hi!

Wat ik nog vergeten te melden was dat ik in mijn fancy huisje in Baan Koh Mak wel nog wat insecten heb gehad.. zeg maar gerust duizenden! Omdat ik nog steeds niet helemaal lekker was, buikgriep, keelpijn, nou ja, alles wat elke nederlandse backpacker die ik heb ontmoet ook had.. lag ik op tijd op bed en wilde nog een serietje kijken.. In het donker, ebookreader aan en telkens liep er een suikermiertje over m'n scherm en/of over mijn arm.. Ik het licht weeraan.. Mijn tas lag achter/op m'n bed en die krioelde ervan! Tas naar buiten gegooid dus! Ik kijken waar ze vandaan kwamen en toen zag ik het.. het raam naast mijn backpacken mijn heletas zat onder! Die beestjes passen door elk gaatje, dus ik ben 's nachts nog op zoek gegaan naar mijn rolletjes snoep en vuile was om die eruit te halen. 2 dingen waar die miertjes erg van houden. De volgende morgen waren ze dan ook vertrokken!

Maar goed, ik ben zondag dus vertrokken uit Koh Mak. De pier lag op'mijn' strand een stukje verder, maar ik had ze ook met van die wagentjes zien lopen, leek mij wel handig in 35+graden, dus ik vroeg om hulp. Komt er een thaise knul me helpen.. loopt ie alsnog met mijn rugzak op wielen over het strand.. Ja, dat kan ik zelf ook wel, dus ik hem weer terug gestuurd.

Op de pier vroeg een thaise vrouw waar ik vandaan kwam en of ik dus alleen was. Vinden ze altijd erg bijzonder.. wat ik niet snap in backpackersland, maar goed. In Trat aangekomen met de speedboot moest ik de pier aflopen en daar zou ik opgepikt worden. Die thaise vrouw stopte met haar auto nog en vroeg of ik een lift wilde, zo lief, maar ja, ik moest naar Bangkok door. In het minibusje zat ik naast een bejaard italiaans stel, die geen woord engels spraken. Dus ik aan het thaise meisje achter me gevraagd of zij in het thais aan de buschauffeur wilde vragen of ze bij ekamaistation stopten, want het italiaanse vrouwtje zat helemaal te stressen, omdat ze maar geen Bangkok op de snelwegborden zag staan. Vervolgens hebben die thaise meiden, niet alleen het bejaarde stel in een taxi in Bangkok geholpen, maar mij ook. Ook als we weer eens de zoveelste stop maakten, vertaalden zij even voor ons dat we eruit moesten en hoelang.

Superlieve mensen kom je toch af en toe tegen als je aan het reizen bent!

De minibus stopte dus ook om de haverklap. Het is hier heel normaal om een pan eten aan te nemen in een plaats en die vervolgens midden op een weg, een uur verder rijden, aan een andere auto door te geven. Of dat je ergens ineens eruit gegooid wordt en dan weer in een ander busje overgezet wordt.. Geeft niks hoor.. uurtje langer in de bus maakt ook niet uit ;) Ik ben om half 11 met de speedboot uit Koh Mak vertrokken en was om een uur of half 6 in Bankok.

Maar wat heerlijk om weer terug te zijn! Ik vind het echt een geweldige stad. Op mijn eerste avond eten had ik een zwitsere vrouw ontmoet die in Roof Garden Guesthouse aan Rambuttri Road verbleef voor heel weinig. Dus ik de taxichauffeur daar heen gestuurd. Ik kreeg het niet voor elkaar om er geld van af te dingen en het is me sowieso in mijn hele vakantie niet gelukt om een taximeter aan te krijgen. Ze doen het gewoon niet en laten je staan. Maar goed, Roof Garden is basic, maar kost dan ook maar 200 baht. Wel een shared bathroom. Ziet er shabby uit, maar toch schoon en geen beesten. Ik ontmoette er in de lobby al gelijk Michael (USA) die al een paar jaar van zijn savings aan het reizen is en hoopt dat ie snel zijn pensioen krijgt. Hij heeft ook een huis in Bali, dus wie weet wordt dat mijn volgende bestemming.

Mijn bed was zooo hard, zoiets als een betonnen vloer, dus Michael raadde me aan een andere kamer te vragen. Dat hadden ze en ja, hoor deze had een zacht (doorgezakt) bed. Wel nog een verdieping hoger.. 4e etage nu, zonder lift uiteraard. Met uitzicht op..een muur.. Er was geen wcpapier, laken of handdoek, dus ik vroeg ernaar, maar dat krijg je normaal alleen als je eeninside bathroom hebt, maar toch kreeg ik gelijk een handdoek en laken van ze. Ik moet altijd onder iets liggen.. maar de temperatuur in Bangkok was inmiddels ook 35 gr.. dus het laken is zowaar niet gebruikt.

Ik ben met Michael uit eten geweest in een hostel waar ze elke dag films draaien en een leuke loungeruimte hebben. Onthouden dus voor mijn volgende keer in Bangkok. Het was erg gezellig, interessante man, schrijft een boek, veel meegemaakt enz. maar na het eten ben ik toch nog erop uit gegaan.. shoppen!! En dat is gelukt!Ik lag weer niet al te laat op bed, want de volgende morgen werd ik om 7 uur opgehaald om naar de floating market te gaan.

Erg toeristisch, ik was er met Marion al ooit geweest, maar toch was het leuk.1 1/2 uur rijden om er te komen.Maar ik heb wel wat leuke foto's kunnen maken. Daarnanaar MBK shoppingmall gegaan omhorloges ed in te slaan. Met de tuktuk weer terug.En 's avonds nog aan Rambuttri Road en Khao San Road van alles ingeslagen. Heerlijk om hier te shoppen. Het is als de primark, goedkoop, je hoopt dat het past en mooi blijft, alleen dan een betere temperatuur en niet zo druk! :)

Bij de shoppingmall nog een tijdje buiten naar tv opnames zitten kijken ivm het waterfestival wat er in april altijd is. Lijkt me zo gaaf om een keer mee te maken. Gewoon een straatfeest, maar dan met waterpistolen enz. Iedereen kletsnat! 's Avonds laat besloot ik toch nog voor de laatste keer een massage te nemen. Dit keer echt een back and shoulder (120 bht) op een ligstoel langs de straat. Je voelt je wel een beetje te kijk liggen, maar ach.. heerlijk ontspannen daarna!

Dinsdag was het alweer tijd om te vertrekken. Ik had trek ineen koffie, dus bij starbucks ontbeten. Er zat een supermooie man en ik zou zweren dat het Vin Diesel himself was.Het was een goed ontbijt dus!;)

Ik zou om 15 uur opgehaald worden, dus tot die tijd nog wat rondgelopen, bij het water wat gelezen ennaar de bootjes gekeken (ik hoopteook daar wat meer wind te vangen, maar nee.. het zweet blijft met deze temperatuur toch wel stromen)en met Michael gekletst. Ook kom je echt iedereen steeds weer tegen. Ik zag de 2 families die ik op Koh Mak ook had gezien, (die ik had onthouden, omdat ze allebei met zulke kleine baby's hier waren, bewonderenswaardig!). Muriel; Rod's vriend, en de knul waar Laura bij om zijn nek hing in Chiang Mai met stappen. Thailand is dan toch ook wel weer klein.

In het busje naar de airport waren er iets teveel mensen ingepland. De chauffeur liep te klagen, maar ach... met passen en meten kom je een heel eind, dus zat ik ingeklemd tussen 4 tassen en backpacks.Soort van airbags maar dan anders.Bangkok international airport is btw zooo groot. Ik had een uur vertraging met als gevolg dat we in China maar 45 min ong de tijd hadden. Ze zijn alleen (ook met inchecken) zooo traag, dus bij de douane waren alle blanken die verder moesten al aan het stressen en daarna naar de gate renden er een paar zelfs mij voorbij. Ik nog eens op mijn horloge kijken.. 23.15 u boarden en het was 22.50.. tijd zat toch, zei ik tegen een mannetje op het vliegveld die riep, "Amsterdam, that way!".. Ik had alleen geen rekening gehouden, dat met 3 1/2 uur vliegen je ook weer een uur tijdsverschil kon hebben. Het was dus al 23.50 uur! Maar ach, er stond nog een rij, ik was nog op tijd, zonder te rennen. Alleen na een vlucht van ong 12 uur, waarbij ik er zeker 9 van geslapen heb, kwamen onze tassen niet aanop Schiphol.. Die hadden het niet gered in dat half uurtje en staan dus nog in China!

Nou ja, morgen is er weer een vlucht en dan wordt hij daarna als het goed is thuisbezorgd. Ik heb de sleutel van m'n slotje achter moeten laten, dus op hoop van zegen dan maar. Zou zonde zijn van al m'n havaianas, horloges, zonnebril, jurkjesenz als ik het kwijt zou zijn! :)

Thanks voor het lezen en alle reacties enz weer allemaal!!! En voor degenen die worried waren omdat ze zo weinig van me hoorden. Superlief, maar zeker op de eilanden was er weinig internet en hoe goedkoper je zit, hoe minder wifi! En oke.. ik heb het ook gewoon te druk gehad met leuke dingen doen om er voor te gaan zitten. :D

Dikke kus!!