Hai,

bedankt voor alle lieve reacties!

Ik heb zoveel te vertellen, maar moet eerst even mijn verbazing uiten over dit internetcafe!! Ik kom binnen... alleen maar jongens die vecht games aan het doen zijn.. Het klinkt hier achter me alsof er een oorlog gaande is.

Zondagnacht geprobeerd vroeg te gaan slapen. Ik werd meegevraagd door een duits kamergenootje die in Ned. studeert, maar ik lag al in bed. Ze zei nog dat zij de nacht ervoor ook niet kon slapen en mij had horen draaien en eigenlijk wilde vragen.. " kan je ook niet slapen!' Nou, zondag dus weer niet hoor, toen Isa terug kwam rond middernacht, was ik nog wakker.. Had ik dus net zo goed mee kunnen gaan..

Maandagochtend met de taxi naar de bus gebracht en met de bus naar LCC Airport. Ik was zooo moe, dat ik de hele vliegreis heb geslapen. Sandakantown was een lichtelijke cultuurshock weer.. Zo ong een 3 op een schaal van 1 tot 5 haha Maar ik ben super verwelkomt door de vrouw van mijn hotel. Thee en gebakken banaan stond er voor mij klaar en toen haar eten op tafel kwam mocht ik gelijk mee eten. Ze at met haar handen, dus dat heb ik ook gelijk geleerd :) Verder kreeg ik de hele Koran zo'n beetje uitgelegd en hoe je naar het toilet hier kan zonder toiletpapier,(niet dat ik van plan was dat te gaan proberen :p)ik kon echt alles vragen. Heel interessant. Na het eten heeft ze me de weg gewezen naar wat huizen op palen. Toen ik daar aankwam voelde ik me wel wat ongemakkelijk, maar ze waren heel vriendelijk en ik mocht gewoon doorlopen. De kinderen renden om mij heen, voor hen was ik de blanke bezienswaardigheid. En ik maar voorzichtig lopen op de plankjes van de pier waar alle huisjes aan vast lagen, terwijl die kids heen en weer renden.Super kleinehouten bouwvalletjes, maar wel grote tv's en schotels :)

Waar ik me in KL al over verbaasde was de manier waarop ze hier van hun afval afkomen.. ze gooien het gewoon vanaf hun balkon naar beneden en bij de huisjes in het water lag er een berg zooi in de branding.. Heel vreemd.

Daarna ben ik richting de Agnes Keith teahouse door Sandakan town gelopen. Onderweg weer zo'n gek drankje op, jelly, seaweed, waren die balletjes zeiden zij. Ik wilde er 1 zonder, maar blijkbaar begrepen ze me verkeerd, maar ach.. Het begon een beetje te regenen en toen ik de heuvel zag waar the teahouse lag en ik de spierpijn in mijn benen voelde, heb ik een taxi gezocht.. Ook nog een hele kunst. De chauffeurs verstaan gewoon amper engels, dus heb ik hem gewoon de weg gewezen tot we het op een bordje tegenkwamen. Ondertussen stortregende het en zag ik dus af van het plan om de 100 traptreden naar het teahouse te beklimmen. Ik twijfelde of ik niet gewoon met de taxi weer terug zou gaan, maar er stond al een vrouw in een zwart/wit kostuum met een paraplu voor me klaarboven op de berg. Een potje thee op, van de regen genoten (het uitzicht was compleet weg) en daarna weer terug. Daar wachtte de vrouw van het Sea View Sandakan Budget Hotel op mij voor mijn kookles!!

De kookles was zo leuk! Ik wilde de vis niet echt, omdat het een hele was met ogen en al :), maar uiteindelijk heb ik ook die klaargemaakt en vond ik die nog het lekkerst ook. Steeds als we een gerecht klaar hadden gemaakt aten we er eerst van, maakte ik tussendoor aantekeningen en gingen we verder met koken.2curry's, groenten en gefrituurde kip en vis en gestoomde kip en vis gemaakt. Omdat ik vroeg op moest kreeg ik de verkortte kookles, met minder info,maar uiteindelijk stopten we pas om 12 uur. Normaal gaat ze makkelijk door tot 2 uur.. Het hotel is niet zo schoon en je zou geen programma op haar af moeten sturen van 'hoe schoon is jouw keuken', maar het was heerlijk en zo'n lief mens. De volgende ochtend kreeg ik dan ook een hele dikke knuffel en nog wat eten mee voor onderweg. Ik wilde trouwens niet op de aircon kamer, dus lag ik alleen in een fanroom voor 16 personen, maar... wel seaview!! In de aircoroom lag 1 japanner,die mee heeft gegeten van mijn kookkunsten. We kregen nog lemongrass tea als ' toetje', ook gemaakt door de vrouw van mijn hostel. Die japanner sprak zo geen engels, alleen maar lachen de hele tijd. Ik vroeg wat er met zijn benen was, mosquitos?? En hij "ja,ja,ja,hahaha" en die vrouw van mijn hostel heel droog.. no, that are no mosquitos, that must be bedbugs! Echt, heel zijn benen zaten onder de rode grote vlekken..

De volgende ochtend vroeg de wekker omdat ik na een overheerlijke pannekoek,opgehaald werd voor turtle island! (Selingan Island)

Het was een uurtje varen ong. en eenmaal daar was het zonnebaden op het strand (lees:verbranden) en eten. Toch wel erg saai,dus ik weet niet of ik volgende week ook echt 3 nachten op Perhentian ga blijven.

Na het avondeten ging ik toch maar snel mijn canoncameraatje halen,want ik was bang dat het fotograferen in de nacht niet zou lukken. Je betaalde per camera, maar alsof je met 2 cameras tegelijk kan fotograferen.. Het was wachten tot de ranger riep en ik was nog maar net terug of ja hoor.. TURTLE TIME! We moesten de rangers volgen naar de schildpad die eieren aan het leggen was. Ik heb wel nog erg gelachen met m'n reisgenootje, Eloise uit ZuidAfrika, want wij hadden onze zaklampen niet aan, dus viel ze bijna in een schildpadkuil. Er zijn daar zoveel schildpadden die nesten maken,dat het strand vol ligt met diepe kuilen. :) De groep die om de schildpad heen stond was wel 39 man groot, suf als je de volgende dag hoort dat er wel 16 rond dat tijdstip aan het eieren leggen waren, maar ach.. ze schoven de voorsten steeds naar achteren, dus ik hebheel vlak achter, naast en voorkunnen kijken en foto's maken.. Daarnawerden de eieren in eenander nest gelegd, zodat ze meer kans hebben uiteindelijkuit te komen en te overleven. 105 eieren hadden we! Daarna..... Dineke,jij gaat zo jaloers worden..

Hebben we de babyschildpadjes vrijgelaten!!! Zo verschrikkelijk schattig.We mochtenniet flitsen met de camera's en de baby's rennen naar maanlicht,maar doordat iedereen foto' s maakte en dan je camera oplicht, rennenze dus ook de verkeerde kant op.1 man had ze op een gegeven moment bij zijn voeten krioelen, dusdie rangers maar roepen dat hij zijn zaklamp uit moest doen en zij naar de zee schijnen, maarof die manhet niet begreep of niet wilde begrijpen.. ik weet t niet. Ondertussen liepen er flink wat mensen weg, dus ik wilde achter Eloise aangaan, maarwel goed naar de grond kijken,want het was zo donker en ja hoor.... daar liep eenhatchling verdwaalt alleen de andere kant op te rennen.. Ik twijfelde heeleven,maar dat duurde niet lang :D en hup daar had ik'm beet!!!! Echt te cute!! Het beestje maar spartelen, dus ik hem richting de zee gezeten geduwd, maar hij rende hardrichting zaklampen links.Helaas heb ik daar dus geen foto van, maar ik was zo blij.. niet alleen het eieren leggen, maar ook nog eens een baby vastgehouden!!! En dat nog op tijd ook, nog een drankje gedaan met de 2 uit Zuid Afrika en daarna slapen!

Ik lag alleen op een 2 persoonskamer, ook wel eenslekker en vanmorgen brak ontbijten en om 7 uur weer in de boot terug naar Sandakan.

Nu even een break tot 10.30 uur, dan wordt ik opgepikt voor lunch en ga ik door naar Sukau voor the rivercruises. Ik kon ook wel door Sandakan wandelen..maar dit is niet mijn plaatsje, ik word erg blij van de zee, dan heb ik toch het ultieme vakantiegevoel, maar het is hier zo arm en ik ben zo'n bezienswaardigheid voor alle mannen vooral en ik had natuurlijk alweer veel te veel te vertellen en dus op te schrijven! Op Selingan Island had ik geen bereik en er was geen internet,dus ik weet ook niet wanneer ik weer de kans krijg te mailen.

Liefs en groetjes uit Borneo!!